Ονυχομυκητίαση (μύκητας νυχιών)

Η ονυχομυκητίαση των νυχιών είναι μια μολυσματική ασθένεια μυκητιακής φύσης. Προκαλείται από μούχλα ή μύκητες ζύμης ή δερματόφυτα. Ως αποτέλεσμα, η πλάκα του νυχιού παραμορφώνεται και παίρνει ένα λευκό-κίτρινο χρώμα. Η παθολογία εμφανίζεται συχνά σε ώριμους και ηλικιωμένους ασθενείς μετά από 60-65 χρόνια. Όσο μεγαλύτερος είναι ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης ονυχομυκητίασης. Αυτό οφείλεται στον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης της πλάκας των νυχιών, στη διαταραχή των τροφικών διεργασιών της κλίνης των νυχιών και στην αγγειοπάθεια - αγγειακές παθολογίες. Οι άνδρες έχουν δύο έως τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από μυκητιάσεις από τις γυναίκες. Η μυκητιασική λοίμωξη προσβάλλει κυρίως τα δάχτυλα των ποδιών, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει και τα χέρια. Η ονυχομυκητίαση είναι ένα δυσάρεστο αισθητικό ελάττωμα και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από επιπλοκές όπως γάγγραινα, διαβητικό πόδι και βλεννογόνο των κάτω άκρων.

• Άλλα ονόματα για την ασθένεια:Μύκητας νυχιών.
• Κύρια συμπτώματα:Αλλαγή στην απόχρωση της πλάκας του νυχιού, εμφάνιση λευκών κηλίδων σε αυτήν, διαχωρισμός της πλάκας από το κρεβάτι του νυχιού, κοιλότητα του νυχιού, καταστροφή και μαλάκυνση της πλάκας του νυχιού, οπές και αυλακώσεις στην επιφάνεια, φλεγμονή της περιγλώσσιας πτυχή, πάχυνση του κρεβατιού.
• Η θεραπεία πραγματοποιείται από:Δερματολόγος.

Λόγοι ανάπτυξης

Τις περισσότερες φορές, η μόλυνση εμφανίζεται μέσω της άμεσης επαφής με έναν ασθενή με μύκητα των νυχιών (ή μέσω της χρήσης κοινών ειδών οικιακής χρήσης, παπουτσιών ή ειδών υγιεινής). Υπάρχει υψηλός κίνδυνος μόλυνσης σε δημόσια ντους, αποδυτήρια, μπάνια, σάουνες και γυμναστήρια (δηλαδή εκεί όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν πιο συχνά ξυπόλητοι).

Κατά κανόνα, η μόλυνση διεισδύει εύκολα μέσω του παραμικρού τραύματος στο δέρμα - ρωγμές στις πτυχές μεταξύ των δακτύλων, κάλους, εκδορές, εκδορές.

Η πιθανότητα εμφάνισης ονυχομυκητίασης των ποδιών είναι μεγαλύτερη εάν ο ασθενής πάσχει από συνοδά νοσήματα:

• ενδοκρινικές διαταραχές(διαβήτης τύπου 1 ή 2, υπέρβαρος, παχυσαρκία, υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός).
• Αγγειακές παθολογίες των άκρων— χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ή λεμφοστάση.
• Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα μόλυνση από τον ιό HIV.

Η ονυχομυκητίαση προκαλείται συχνά από μακροχρόνια χρήση αντιβακτηριακών φαρμάκων, κορτικοστεροειδών και κυτταροστατικών. Η κατάποση οδηγεί σε επιδείνωση της κυκλοφορίας του αίματος και αποδυνάμωση της φυσικής άμυνας - αυτό οδηγεί στην εκδήλωση δευτερογενούς μόλυνσης.

Παράγοντες κινδύνου

Η ανάπτυξη της ονυχομυκητίασης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία, το φύλο, τον τύπο δραστηριότητας του ατόμου, καθώς και από τις συνθήκες διαβίωσης.

1. Ηλικία.Στα παιδιά ο επιπολασμός του μύκητα είναι 3%, ενώ σε μεσήλικες και ηλικιωμένους φτάνει το 50%.
2. Πάτωμα.Οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς σε λοιμώξεις, αλλά ταυτόχρονα επισκέπτονται το γιατρό λιγότερο συχνά από τις γυναίκες (η ασθένειά τους επομένως φτάνει πιο συχνά σε προχωρημένο στάδιο).
3. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.Ο μύκητας των νυχιών των ποδιών είναι πιο συχνός στον πληθυσμό των μεγάλων πόλεων παρά στους κατοίκους των χωριών και των χωριών.
4. Επάγγελμα.Οι μυκητιάσεις της πλάκας των νυχιών εμφανίζονται συχνότερα σε άτομα που εργάζονται στη βιομηχανική παραγωγή και σε δύσκολες συνθήκες - συσσώρευση επιβλαβών αερίων, σκόνης, ατμού, επιθετικών χημικών ουσιών, ιονίζουσας ακτινοβολίας. Σε κίνδυνο βρίσκονται άτομα που εργάζονται σε ιατρικά ιδρύματα, αίθουσες μασάζ, λουτρά, ντους, σάουνες και ξενώνες. Οι επαγγελματίες αθλητές είναι επίσης πιο πιθανό να αναπτύξουν τη νόσο.

Παθογένεση

Οι μυκητιασικές ασθένειες των νυχιών προκαλούνται από περίπου 50 είδη μυκήτων. Μπορούν να χωριστούν σε τρεις κύριες ομάδες:

1. Δερματόφυτα (Dermatomycetes).Η πιο κοινή αιτία μόλυνσης. Τα κύρια παθογόνα περιλαμβάνουν Trichophyton rubrum, T. mentagrohytes και Epidermophyton floccozum. Μια μόλυνση που προκαλείται από δερματόφυτα ονομάζεται δερματοφυτική ονυχομυκητίαση.
2. Μύκητες που μοιάζουν με μαγιά.Είναι παθογόνα του γένους Candida και αποτελούν περίπου το 10% των περιπτώσεων μόλυνσης.
3. σχηματίζω(Aspergillus, Fusarium).

Τα συμπτώματα του μύκητα και οι περαιτέρω διαδικασίες θεραπείας εξαρτώνται από τον τύπο του παθογόνου.

Ας εξετάσουμε τον μηχανισμό ανάπτυξης της νόσου χρησιμοποιώντας δερματομύκητες, αφού αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία των περιπτώσεων. Αυτοί οι μύκητες συμβάλλουν στην καταστροφή της κερατίνης της πλάκας των νυχιών. Τα δερματόφυτα αρχικά επιτίθενται στο δέρμα στην περιοχή του ποδιού, αργότερα η μόλυνση εξαπλώνεται στο στρώμα του νυχιού και στο οροπέδιο του νυχιού.

Οι μύκητες διεισδύουν στον ιστό με διάφορους τρόπους:

• μέσα από την εσοχή κάτω από το νύχι, από την ελεύθερη άκρη.
• μέσα από το πίσω μέρος της πλάκας.
• μέσω της εγγύς περιγλώσσιας πτυχής.

Ανάλογα με το πώς η μόλυνση διείσδυσε στο νύχι, διακρίνονται οι ακόλουθες οδοί διείσδυσης:

• Άπω υπογόνιο.Τα δερματόφυτα συνήθως διεισδύουν στα βαθιά στρώματα του νυχιού μέσω της ελεύθερης άκρης της πλάκας του νυχιού. Σημαντικές παθολογικές αλλαγές συμβαίνουν στο κρεβάτι του νυχιού. Εδώ αρχίζει η επιταχυνόμενη κυτταρική ανάπτυξη και αναπτύσσεται η υπογλώσσια κεράτωση. Η κεράτινη στιβάδα στην άκρη της πλάκας του νυχιού πυκνώνει, γεγονός που καθιστά εύκολο το ξεφλούδισμα. Απευθείας από το κρεβάτι του νυχιού, η μόλυνση εξαπλώνεται περαιτέρω εγγύς. Αρχίζει η αργή καταστροφή της πλάκας.
• Λευκή επιφάνεια.Ωστόσο, σχηματίζονται ανομοιόμορφες λευκές κηλίδες στο πάνω στρώμα της πλάκας του νυχιού, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου επηρεάζουν ολόκληρη την πλάκα του νυχιού. Το νύχι γίνεται μεγαλύτερο και παχύτερο, θρυμματίζεται και παίρνει ένα γκρι-καφέ χρώμα. Ωστόσο, η μήτρα και το επιθήλιο παραμένουν ανέπαφα και η φλεγμονώδης διαδικασία επίσης απουσιάζει.
• Εγγύς υπογόνιμος.Σε αυτή την περίπτωση, η μόλυνση εξαπλώνεται από το δέρμα και τις περιγλώσσιες ραβδώσεις στην πλάκα και στη συνέχεια στην ίδια τη μήτρα. Χαρακτηριστικές κηλίδες σχηματίζονται στην περιοχή της οπής και του υπογόνου, αλλά δεν υπάρχει φλεγμονή.
• Συνολικά, στο οποίο έχει καταστραφεί ολόκληρο το νύχι. Τα εγγύς τμήματα της κορυφογραμμής καταστρέφονται ή παχαίνουν. Μετά από αυτό, η πλάκα των νυχιών σταματά να αναπτύσσεται.

Τι προκαλεί μόλυνση στο νύχι:

• μηχανική βλάβη στην πλάκα των νυχιών.
• συχνή επαφή των χεριών ή των ποδιών με νερό, οικιακές χημικές ουσίες και συμπυκνωμένα απορρυπαντικά.
• φορώντας άβολα παπούτσια και συνθετικές κάλτσες.
• αυξημένη εφίδρωση των ποδιών?
• συγγενείς και επίκτητες δυσπλασίες.

Ταξινόμηση της ονυχομυκητίασης

Σύμφωνα με την εγχώρια ταξινόμηση, υπάρχουν τρεις τύποι μύκητα νυχιών:

1. Νορμοτροφικό.Αυτό είναι το αρχικό στάδιο του μύκητα των νυχιών. Ο τόνος του πίνακα αλλάζει διατηρώντας την αρχική του ακεραιότητα και σχήμα. Στο εσωτερικό σχηματίζονται μικρές κηλίδες και κιτρινωπές ραβδώσεις.
2. Υπερτροφικός τύπος.Η πλάκα του νυχιού πυκνώνει αισθητά και μεγαλώνει, έτσι οι ασθενείς διαγιγνώσκονται με υπογλώσσια υπερκεράτωση. Το ίδιο το νύχι γίνεται χλωμό, χάνει τη λάμψη του και παραμορφώνεται αισθητά. Στην ελεύθερη άκρη της πλάκας εμφανίζονται ανωμαλίες. Σε αυτή την περίπτωση, αναπτύσσεται επίσης φλεγμονή και οι ασθενείς αισθάνονται πόνο όταν περπατούν και φορούν στενά παπούτσια.
3. Ονυχολυτικό τύπο.Η πλάκα του νυχιού γίνεται πιο λεπτή και διαχωρίζεται από το κρεβάτι του νυχιού, ενώ το ίδιο το νύχι γίνεται θαμπό και παίρνει ένα γκρι-καφέ χρώμα. Στην επιφάνεια της πλάκας σχηματίζονται κενά.

Η βλάβη αναπτύσσεται σταδιακά: εμφανίζονται οι πρώτες κίτρινες, γκριζόλευκες κηλίδες και η πλάκα του νυχιού πυκνώνει. Στην αρχή δεν υπάρχει πόνος. Αργότερα, όταν τα νύχια των ποδιών αρχίζουν να πυκνώνουν και να θρυμματίζονται, η πλάκα του νυχιού απομακρύνεται από το κρεβάτι του νυχιού και εμφανίζεται σημαντική ενόχληση.

Κίνδυνος

Μια μυκητιασική λοίμωξη των νυχιών γίνεται η «πύλη εισόδου» για τη διείσδυση άλλων λοιμώξεων, για παράδειγμα, ερυσίπελας. Επιπλέον, μια μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί από τα πόδια στα χέρια, κάτι που από μόνο του είναι ένα δυσάρεστο αισθητικό ελάττωμα. Ταυτόχρονα, δεν θα είναι δυνατή η συγκάλυψη του μύκητα των νυχιών : Τα εκτεταμένα νύχια και το βερνίκι επιδεινώνουν μόνο την κατάσταση και δημιουργούν ένα "φαινόμενο θερμοκηπίου" για το πιάτο. Κάτω από τέτοιες συνθήκες ο μύκητας αρχίζει να εξαπλώνεται ακόμη περισσότερο.

Ο κίνδυνος της νόσου είναι ότι η μυκητιασική λοίμωξη δεν υποχωρεί μόνη της και χωρίς θεραπεία. Αντίθετα, συνεχίζει να προοδεύει και να εξαπλώνεται σε διάφορα σημεία του σώματος. Για παράδειγμα, υπάρχει χαρακτηριστικό ξεφλούδισμα και κνησμός στη βουβωνική χώρα, το κεφάλι και τους μηρούς.

Με την παρατεταμένη και χωρίς θεραπεία ονυχομυκητίαση, αυξάνεται η πιθανότητα ανάπτυξης διαβητικού ποδιού, στο οποίο εμφανίζονται τροφικά έλκη στα πόδια. Υπάρχει κίνδυνος σχηματισμού γάγγραινας εάν ο ασθενής έχει διαβήτη ή αγγειακή νόσο των κάτω άκρων.

Με οποιαδήποτε μορφή ανοσοανεπάρκειας, η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί στο δέρμα και να προκαλέσει αλλεργικά εξανθήματα ή απολέπιση.

διάγνωση

Ο δερματολόγος εμπλέκεται στην ανίχνευση, τη θεραπεία και την πρόληψη μυκητιασικών λοιμώξεων. Εάν παρατηρήσετε τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του μύκητα των νυχιών, θα πρέπει πρώτα να κλείσετε ένα ραντεβού με έναν ειδικό.

Πότε πρέπει να δείτε έναν γιατρό:

• η πλάκα του νυχιού είναι παραμορφωμένη ή πολύ λεπτή.
• Κάτω από τα νύχια εμφανίστηκαν λευκές κηλίδες.
• το νύχι καταστρέφεται, θρυμματίζεται ή ξεφλουδίζει.
• κίτρινη κηλίδα στο νύχι?
• Η επιφάνεια του νυχιού έχει γίνει γκρίζα, καφέ, κιτρινωπή, μερικές φορές με μαύρη ή πράσινη απόχρωση.

Ο γιατρός αξιολογεί οπτικά την κατάσταση της πλάκας του νυχιού και της κλίνης του νυχιού, του δέρματος και των βλεννογόνων. Στη συνέχεια, πραγματοποιεί δερματοσκόπηση, που σημαίνει ότι εξετάζει την πληγείσα περιοχή υπό πολλαπλές μεγεθύνσεις. Η μέθοδος σας επιτρέπει να αξιολογήσετε το χρώμα της επιφάνειας και τη δομή της πλάκας των νυχιών και να καταγράψετε τις μικρότερες αλλαγές στο νύχι και στον μαλακό ιστό. Με τη βοήθεια της δερματοσκόπησης είναι δυνατός ο ακριβής προσδιορισμός του βάθους μιας μυκητιακής νόσου των νυχιών και η διάγνωση.

Ο δερματολόγος θα πάρει ένα ιατρικό ιστορικό και θα σας ρωτήσει για χρόνιες ασθένειες, φάρμακα που παίρνετε, τρόπο ζωής και διατροφή.

Περαιτέρω εξετάσεις μπορεί να χρειαστούν για να διευκρινιστεί η διάγνωση της ονυχομυκητίασης. Μερικές φορές απαιτούνται διαβουλεύσεις με σχετικούς ειδικούς – δερματοαφενειρολόγους, ενδοκρινολόγους, αλλεργιολόγους και άλλους.

Εργαστηριακή έρευνα

Η πιο ακριβής εργαστηριακή μέθοδος χρησιμοποιεί συνήθως μικροσκοπική και πολιτισμική εξέταση βιοϋλικού. Η μέθοδος μικροσκοπίας είναι μια ειδική εξέταση ΚΟΗ. Λαμβάνεται δείγμα της πλάκας του νυχιού, τοποθετείται σε διάλυμα καλίου για να καταστραφεί η κερατίνη και το τελικό βιοϋλικό εξετάζεται σε μικροσκόπιο φωτός. Η μικροσκόπηση σάς επιτρέπει να εξετάσετε τον τύπο της μόλυνσης και να επιβεβαιώσετε ή να αποκλείσετε την παρουσία ενός μύκητα.

Η μέθοδος καλλιέργειας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του τύπου του παθογόνου. Το βιοϋλικό σπέρνεται σε ειδικό θρεπτικό μέσο και στη συνέχεια αναπτύσσεται. Μετά από δύο έως τρεις εβδομάδες, μπορείτε να αποκρυπτογραφήσετε το αποτέλεσμα και να προσδιορίσετε τον τύπο καλλιέργειας που καλλιεργήθηκε. Ωστόσο, η ευαισθησία της μεθόδου καλλιέργειας δεν υπερβαίνει το 50%.

Η μέθοδος της βιοψίας χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά. Είναι πιο εντάσεως εργασίας, αλλά πολύ ευαίσθητο και καθιστά δυνατό να διαπιστωθεί με 100% πιθανότητα αν υπάρχει μυκητιασική λοίμωξη. Το ίδιο το νύχι και το κρεβάτι του νυχιού κόβονται χρησιμοποιώντας ένα λεπτό νυστέρι. Η διαδικασία γίνεται υπό αναισθησία. Το βιοϋλικό που προκύπτει τοποθετείται σε διάλυμα φορμαλδεΰδης και στη συνέχεια πραγματοποιείται ιστολογική ανάλυση στο εργαστήριο. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν επιτρέπει τον ακριβή προσδιορισμό του τύπου του παθογόνου.

Μπορεί επίσης να χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις για την ονυχομυκητίαση. Για παράδειγμα, οι γιατροί συμβουλεύουν τον έλεγχο της ηπατικής και νεφρικής λειτουργίας: βιοχημική ανάλυση και εξέταση για ιογενή ηπατίτιδα.

Θεραπεία

Μετά τη διάγνωση, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει ένα σχέδιο θεραπείας. Συνήθως χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι:

1. Τοπική θεραπεία.Σε αυτή την περίπτωση, ο αντιμυκητιακός παράγοντας εφαρμόζεται στην επιφάνεια του προσβεβλημένου νυχιού ή των περιγλώσσιων ραβδώσεων. Το μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι το φάρμακο δεν φτάνει πάντα στην αιτία της παθολογίας, καθώς ο μύκητας μπορεί να επηρεάσει τα βαθύτερα στρώματα. Ως εκ τούτου, τα τοπικά τοπικά σκευάσματα μπορεί να είναι αναποτελεσματικά εάν η λοίμωξη εισβάλει στο κρεβάτι του νυχιού και οδηγήσει σε πλήρη ονυχομυκητίαση. Η θεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στην επιφανειακή λευκή και άπω-πλάγια μορφή της νόσου, όταν δεν επηρεάζεται περισσότερο από το ένα τρίτο της πλάκας. Τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα κατά του μύκητα των νυχιών περιλαμβάνουν κερατολυτικές αλοιφές/γέλες/κρέμες ή έμπλαστρα, βερνίκια με γαλακτικό οξύ, βενζοϊκό οξύ ή σαλικυλικό οξύ. Τα αντιμυκητιακά φάρμακα αφαιρούν το προσβεβλημένο μέρος του νυχιού και προάγουν την επούλωση του περιβάλλοντος ιστού.
2. Συστημική θεραπεία.Αυτή είναι μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση που επιτρέπει την πλήρη εξάλειψη της μυκητιασικής λοίμωξης στο 80-90% των περιπτώσεων. Σε αυτή την περίπτωση, το δραστικό συστατικό των δισκίων φθάνει στην πλάκα των νυχιών μέσω του αίματος. Τα συστηματικά φάρμακα λειτουργούν ακόμη και αν η μυκητιασική λοίμωξη έχει επηρεάσει την κλίνη και τη μήτρα των νυχιών. Τυπικά, το φάρμακο για τους μύκητες των νυχιών έχει παρατεταμένη δράση και συνεχίζει να δρα ακόμη και μετά τη διακοπή της χρήσης, καθώς μια υψηλή συγκέντρωση του φαρμάκου παραμένει στην περιοχή των νυχιών. Η θεραπεία πραγματοποιείται σε μαθήματα, ο χρόνος και το σχήμα εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου. Το μειονέκτημα αυτής της μορφής θεραπείας είναι ο κίνδυνος παρενεργειών από το φάρμακο. Επιπλέον, η συστηματική θεραπεία έχει μια σειρά από αντενδείξεις: υπερευαισθησία στα φάρμακα, ηπατική ανεπάρκεια, νεφρική δυσλειτουργία, εγκυμοσύνη, θηλασμός.

Στη συνδυασμένη μέθοδο, χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα εξωτερικοί παράγοντες και συστηματικά φάρμακα. Η θεραπεία είναι η πιο αποτελεσματική και επιτρέπει τη μείωση της συνολικής διάρκειας της θεραπείας.

Εάν ο ασθενής πάσχει από συννοσηρότητες, πραγματοποιείται διορθωτική θεραπεία. Αυτές οι παθολογίες περιλαμβάνουν σακχαρώδη διαβήτη, ενδοκρινικές διαταραχές και κιρσούς.

Απαιτήσεις για το αποτέλεσμα της θεραπείας:

• Απουσία οπτικών εκδηλώσεων μυκητιασικής λοίμωξης στο δέρμα και την πλάκα των νυχιών.
• Απουσία μυκήτων σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μικροσκοπικής ανάλυσης.

Οι εργαστηριακές εξετάσεις επαναλαμβάνονται έξι εβδομάδες (για μύκητες χεριών) ή 2, 5 μήνες (για ονυχομυκητίαση των ποδιών) μετά την έναρξη της θεραπείας. Εάν δεν υπάρχουν αποτελέσματα θεραπείας και θετική δυναμική, ο γιατρός αλλάζει το δοσολογικό σχήμα ή προσθέτει φάρμακα από άλλες ομάδες.

Εάν η ονυχομυκητίαση έχει οδηγήσει σε παραμόρφωση ή ολική βλάβη στην πλάκα του νυχιού, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική θεραπεία. Το προσβεβλημένο νύχι αφαιρείται πλήρως ή μερικώς. Οι χειρισμοί γίνονται με τοπική αναισθησία και έχουν σύντομη περίοδο αποκατάστασης. Μετά τη διαδικασία, οι γιατροί συνιστούν τη χρήση αντισηπτικών και αντιμυκητιασικών τοπικών παρασκευασμάτων. Μερικές φορές συνταγογραφούνται φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες ανάλογα με τις ενδείξεις.

πρόληψη

Η πρωτογενής πρόληψη της ονυχομυκητίασης περιλαμβάνει τη διατήρηση της προσωπικής υγιεινής και την προσεκτική φροντίδα του δέρματος των ποδιών. Το πιο σημαντικό είναι να αποτρέψετε μικροφθορές, εκδορές και υπερβολική εφίδρωση. Με τραυματισμούς και υψηλή υγρασία, η πιθανότητα περαιτέρω εξάπλωσης μιας μυκητιασικής λοίμωξης είναι πολύ μεγαλύτερη.

Οι δερματολόγοι συνιστούν να ακολουθήσετε τις ακόλουθες συστάσεις για την πρόληψη του μύκητα:

• Προσοχή στην υγιεινή των νυχιών σας.Αλλάζετε τις κάλτσες και το καλσόν σας κάθε μέρα και πλένετε τα πόδια σας αφού επισκεφτείτε δημόσιους χώρους. Χρησιμοποιείτε μόνο τα δικά σας είδη μανικιούρ και πεντικιούρ, καθώς η μόλυνση συχνά μεταδίδεται μέσω των εργαλείων των μολυσμένων ατόμων.
• Χρησιμοποιήστε ατομικά παπούτσια και μην τα φοράτε πίσω από άλλα άτομα.Προσπαθήστε να μην πηγαίνετε ξυπόλητοι σε δημόσιους χώρους - πισίνες, ντους και αποδυτήρια γυμναστηρίου (οπουδήποτε υπάρχει κίνδυνος μυκητιασικής μόλυνσης). Είναι καλύτερα να έχετε μαζί σας λαστιχένιες σαγιονάρες ή σαγιονάρες. Περιποιηθείτε τα πόδια σας με τοπικά αντιμυκητιακά φάρμακα μετά την επίσκεψη σε δημόσιους χώρους.
• Αποφύγετε να κρατάτε τα πόδια σας συνεχώς υγρά.Το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» προκαλεί παπούτσια από συνθετικά υλικά, αλλά και παπούτσια πολύ στενά και με λάθος μέγεθος. Εάν τα πόδια σας ιδρώνουν συχνά, αλλάξτε τις κάλτσες σας κάθε μέρα ή ακόμα και πολλές φορές την ημέρα. Εάν τα πόδια σας βραχούν, είναι καλύτερα να αλλάξετε τις κάλτσες αλλάξτε και στεγνώστε τα παπούτσια σωστά Αν χρειαστεί, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντιιδρωτικά στα πόδια σας.

Η δευτερογενής πρόληψη περιλαμβάνει απολύμανση παπουτσιών ή γαντιών (εάν η βλάβη επηρεάζει τα χέρια). Για αυτό, χρησιμοποιείται ένα αλκοολούχο διάλυμα ενός αντισηπτικού. Η απολύμανση πρέπει να γίνεται στην αρχή και σε όλη τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας.

Εάν η πλάκα των νυχιών σας είναι κατεστραμμένη, θα πρέπει να επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό για να αποφύγετε τη μόλυνση.

πρόβλεψη

Στα πρώτα σημάδια μυκητιασικής λοίμωξης της πλάκας των νυχιών, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η αντιμυκητιακή θεραπεία, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα θεραπείας της νόσου και αποκατάστασης της κατεστραμμένης πλάκας.

Εάν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα, η βλάβη μπορεί να εξελιχθεί σε ολική μορφή και να καλύψει ολόκληρη την πλάκα του νυχιού. Σε αυτή την περίπτωση, η θεραπεία της ονυχομυκητίασης διαρκεί περισσότερο, αλλά με την προσεκτική τήρηση των ιατρικών οδηγιών, ο ασθενής θα αναρρώσει με ασφάλεια.

Απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις

Πώς να απαλλαγείτε από τον μύκητα των νυχιών στο σπίτι;

Εάν παρατηρήσετε χαρακτηριστικά σημάδια της νόσου (αποκόλληση νυχιού, μαύρο νύχι, αλλαγμένη πλάκα νυχιού κ. λπ. ), είναι προτιμότερο να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο το συντομότερο δυνατό. Ένας έμπειρος γιατρός θα εξετάσει τη βλάβη και θα συστήσει αποτελεσματικές θεραπείες για τον μύκητα των νυχιών. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα χάσετε πολύτιμο χρόνο, καθώς οι λαϊκές θεραπείες συχνά αποδεικνύονται αναποτελεσματικές.

Για τους μύκητες των νυχιών, χρησιμοποιούνται συχνά διαλύματα από ξύδι, σόδα, ιώδιο, φελαντίνη ή αφεψήματα από βότανα. Ωστόσο, αυτές οι θεραπείες μπορούν να λύσουν μόνο το επιφανειακό πρόβλημα. Εάν ο μύκητας έχει ήδη διεισδύσει στο κρεβάτι και τη μήτρα των νυχιών, οι παραδοσιακές μέθοδοι είναι άχρηστες. Αντίθετα, συχνά πυροδοτούν φλεγμονή και ερεθίζουν τον μαλακό ιστό. Αυτό δημιουργεί μικροτραύματα που μπορεί να επιδεινώσουν την πορεία της νόσου και να προκαλέσουν δευτερογενείς λοιμώξεις.

Μπορεί το νοικοκυριό μου να πάρει μύκητα χεριών ή ποδιών αθλητή από εμένα;

Εάν ακολουθείτε απλούς κανόνες προσωπικής υγιεινής, ο κίνδυνος εμφάνισης μυκητιασικής λοίμωξης είναι ελάχιστος. Και συγκεκριμένα:

• καθαρίστε το σπίτι πιο συχνά.
• Χρησιμοποιήστε μόνο τις δικές σας πετσέτες, κάλτσες, καλσόν και παπούτσια.
• Φοράτε κλειστά παπούτσια εσωτερικού χώρου και μην τα μοιράζεστε με κανέναν.
• Πλένετε τα κλινοσκεπάσματα και τις κάλτσες σε υψηλές θερμοκρασίες και μετά σιδερώνετε με ατμό.

Εάν διαγνωστεί βλάβη στα νύχια σε πολλά άτομα σε μια οικογένεια, όλοι θα πρέπει να υποβληθούν σε αντιμυκητιακή θεραπεία.

Μπορώ να βάψω τα νύχια μου με διακοσμητικό βερνίκι ή να εφαρμόσω επίστρωση gel κατά τη διάρκεια της θεραπείας του μύκητα των νυχιών;

Δεν συνιστάται να κάνετε μανικιούρ κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καθώς αυτό μπορεί να επιδεινώσει την εξάπλωση μιας μυκητιασικής λοίμωξης.

Είναι δυνατόν να θεραπεύσετε πλήρως τον μύκητα των νυχιών των ποδιών;

Η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αν και η θεραπεία μπορεί να είναι χρονοβόρα λόγω υποτροπών. Μια υποτροπή εμφανίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• εάν ο ασθενής παραμελήσει τις συνταγές του ειδικού.
• η διάρκεια του μαθήματος υπολογίζεται λανθασμένα.
• Υπάρχουν επιπλέον παράγοντες κινδύνου - σακχαρώδης διαβήτης, φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων, επαγγελματική ή αθλητική δραστηριότητα.

Υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης μυκητιασικής λοίμωξης;

Η δευτερογενής εξάπλωση του μύκητα συμβαίνει, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνια. Η επαναμόλυνση είναι δυνατή μόνο στο 10% των περιπτώσεων. Ωστόσο, με την έγκαιρη θεραπεία υπό την επίβλεψη ειδικού, ο κίνδυνος μόλυνσης είναι ελάχιστος.